Het Uitzwaaiconcert van gisteravond liep soepeltjes. We zaten lekker dicht bij het publiek en na de pauze ging de bar open. Met een zaal vol familie, vrienden en begunstigers kon de sfeer natuurlijk niet kapot. Nu de uitdaging om in China net zo'n enthousiaste reacties uit te lokken.
De solisten gingen helemaal los. Krijn, Ruben, Marius en Thijs bleken allemaal nog een overtreffende trap te hebben. Waar ze in de repetities al overtuigend applaus hadden gekregen voor hun kunsten, werd hier het bewijs geleverd dat adrenaline tot de stimulerende middelen mag worden gerekend.
Hoogtepunt van de avond was wat mij betreft het daverend applaus voor de solo-premiere van Robin op trombone. In de generale repetitie van de avond ervoor was solo trombonist Marius afwezig waarna vaste 1e trombonist Rob een mislukte poging startte om Marius' solo over te nemen. Waar dat mis ging mag Rob morgen in het vliegtuig uitleggen, maar hoe dan ook trok jeugdlid Robin de stoute schoenen aan en speelde twijfelend de eerste 2 noten van die solo. Waarna Björn abrupt het hele orkest stillegde en confronterend tegen Robin zei: "wil jij die solo spelen?". Robin trok wit weg. "Ik...eeeehhhh...hoezo...waar ?" "In China" zei Björn resoluut. "In China???" riep Robin. "Ja, laat maar eens horen. En staan!!". Trillend van de zenuwen speelde Robin die solo en na afloop liet hij ons nog even zien hoe zijn hand beefde van de spanning. Hoeveel hij de nacht erna geoefend heeft op die solo zullen we wel nooit weten, maar in het concert de dag erna liep het als een trein, waarmee hij een van die schaarse en bijna onzichtbare complimenten verdiende van de maestro. Na het nummer vroeg Björn de solisten om het applaus in ontvangst te nemen. Het laatste en grootste applaus van zaal, orkest en dirigent was voor de pas 15 jarige Robin Kauhl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten